فهیمه فداکار

وقتی در جواب پرسش دیگران می گوییم دوست داشتم، چه پیام نهفته ای به فرد مقابل منتقل می کنیم؟

آیا کسی که بر اساس انتظارات جامعه عمل میکند مسئولیت پذیر است؟

اگر در یک دوراهی اخلاقی درباره مسئولیت هایمان قرار بگیریم، چه چیزی باعث میشود که یکی را انتخاب کنیم؟

به خاطر ترس از شکست از شروع کارهای جدید میترسم و خیلی از کارهایم را نیمه کاره رها کرده ام، چکار کنم؟

اعتماد به نفس کمی دارم و از خودم راضی نیستم چکار کنم؟

آیا مسئولیت پذیری در ذات آدم ها و ژنتیکی است؟

آیا می‌توانیم در کنترل هیجانات مان موفق باشیم؟

آیا میتوانیم کاری کنیم که بعد از آن مورد قبول دیگران باشیم و همه از ما تعریف کنند؟

برای کسب مهارت جدید چکار کنیم؟

به چه بزرگسالانی مسئولیت ناپذیر می‌گوییم؟

چکار کنم که مورد قبول خودم و دیگران باشم؟

چه زمانی می گوییم یک فرد مسئولیت پذیر است؟

همیشه در کارهایم شکست میخورم، چکار کنم؟

یک فرد مسئولیت پذیر چطور رفتار می‌کند؟

در چه صورتی باید فرزندانمان را دعوا کنیم؟

فاصله مناسب بین فرزندان چند سال است؟

آیا فرزندی که 24 ساعته از حضور مادرش بهره مند است، بهتر رشد می‌کند؟

والدین باید چکار کنند تا بچه‌هایشان بدون حضور آنها هم متحد بمانند؟

هماهنگی پدر و مادر چه قدر در خانواده ضروری است؟

کم ارزش کردن خرده نظام والدین و جایگاه پدر و مادر چگونه باعث می‌شود در آینده فرزندان ما شاد نباشند؟

کدام سبک فرزند پروری برای والدین مناسب است؟

قوانین مقدرانه و مستبدانه در خانواده چه فرقی با هم دارند؟

قوانین خانوادگی چطور باید تعیین ‌شوند؟

شاه کلید و عامل موفقیت خانواده چیست؟

چه خانواده هایی در تربیت فرزند موفق می‌شوند؟

چرا هر خانواده باید قانون های خاص خودش را داشته باشد؟

چرا نباید دختران را تک بعدی و صرفا برای نقش مادری یا شاغل بودن تربیت کنیم؟

چرا باید در خانواده بین والدین و فرزندان مرزی باشد و به اصطلاح خرده نظام های والدینی و فرزندی داشته باشیم؟

چرا بیشترین قدرت در خانواده بعد از پدر و مادر در اختیار فرزندان بزرگتر است؟

پیش بینی ناپذیر بودن رفتار والدین چه تاثیری بر روی فرزندان می‌گذارد؟

بیشترین قدرت در خانواده بعد از پدر و مادر باید دست کدام فرزندان باشد؟

بزرگترین خیانت والدین در حق بچه ها چیست؟

آیا محدودیت گذاشتن برای دخترانمان باعث می‌شود که آنها در آینده آسیب ببینند؟

آیا خانواده هایی که در فرزند پروری موفق هستند، هیچ اختلافی در زمینه تربیتی ندارند؟

آیا حتما برای فرزندمان 24 ساعته مادری کنیم تا دلبستگی ایمنی داشته باشد و از لحاظ روانی سالم بزرگ شود یا می‌شود چند ساعت در روز کار کنیم؟

آیا حتما باید مادر بالای سر بچه ها باشد یا پدر و حتی پرستار هم می توانند جای خالی مادر را پر کنند؟

آیا جایگاه همه افراد در خانواده باید یکسان باشند؟

آیا بیش از حد آسان گرفتن والدین در تربیت بچه ها مفید است؟

اگر والدین بچه‌هایشان را به عنوان یک گروه و اصطلاحا خرده نظام مدنظر قرار ندهند و با آنها آنطور صحبت نکنند، چه می‌شود؟

اگر والدین، بچه هایشان را به عنوان گروه در نظر بگیرند، چه فوایدی خواهد داشت؟

اگر بدون مقدمات در خانواده قوانین سرسختانه وضع کنیم چه اتفاقی میفتد؟

اگر در خانه نظم و قانون داشته باشیم، چه کمکی به فرزندمان میکنیم؟

اگر دخترانمان را صرفا برای خانه داری تربیت کنیم، ممکن است در آینده دچار چه مشکلی بشود؟

اگر خانه داری را به دخترمان آموزش ندهیم ممکن است دچار چه مشکلی در آینده شود؟

اگر پدر و مادر درباره قوانین خانواده حرف آخر را بزنند، آیا دیکتاتور و مستبد هستند؟

والدین در برابر سرپیچی نوجوانان از قوانین خانه چه کار باید بکنند؟

چه رفتاری از سمت والدین باعث میشود تا فرزند نوجوان مسئولیت پذیر بار نیاید؟

چرا والدین نباید بخاطر موضوعات کوچکی مانند فراموش کردن وسایل مدرسه، فرزندان خود را توبیخ کنند؟

چه رفتاری از جانب والدین باعث نگرانی فرزندان می‌شود؟

آیا سخت گیری بیش از حد بر فرزندان در تربیت آنها مفید است؟

آیا اگر نوجوان ما کار خوبی انجام نمی‌دهد، چون نمی‌داند چه کارهایی خوب است؟

آیا یاد دادن چیزهای خوب و بد و به اصطلاح ارزش ها به فرزندمان مهم تر است یا مسئولیت پذیری؟

بهتر است کارها را به فرزند نوجوانمان بسپاریم حتی اگر کامل انجام ندهند یا خودمان مستقیما کمک کنیم تا بهترین نتیجه را به دست بیاورند؟

چرا باید موقع موفقیت فرزندمان فقط از نتیجه تعریف نکنیم و از نحوه انجام کار هم تعریف کنیم؟

چرا فرزند نوجوانم موقع انجام دادن مسئولیت‌هایی که به او داده‌ام بسیار استرس می‌گیرد و مضطرب می‌شود؟

چرا نباید نوجوانان را از کارهای سخت مثل آشپزی و تعمیرات وسائل کنار منع کرد؟

چکار کنم تا فرزند نوجوانم نسبت به خانواده وطن یا اسلام مسئولیت پذیر شود؟

چکار کنیم تا فرزندمان در خانه احساس ارامش و امنیت داشته باشد؟

چکار کنیم تا فرزندمان در هنگام شکست هم از خودش راضی باشد؟

چه رفتارهایی از جانب والدین باعث میشود تا قدرت تاثیرشان بر نوجوانان در آینده کم شود؟

در هنگام شکست یا حتی پیروزی فرزندمان یادآوری چه چیزی به آنها واجب است؟

طوری از فرزندم مراقبت میکنم که آب در دلش تکان نخورد، آیا کار من درست است؟

قدم اول برای مسئولیت پذیر تربیت کردن نوجوانان چیست؟

نوجوانی دارم که مدام در کارهایش شکست خورده است، برای او میتوان کاری کرد؟

آیا نوجوانان دوست دارند که آنها را به حال خودشان رهایشان کنیم؟

آیا شکست در انجام مسئولیت ها، برای فرزندان مشکل ایجاد می‌کند؟

آیا دادن مسئولیت های کوچک باعث می‌شود که فرزند ما در آینده مسئولیت پذیر باشد؟

آیا با وضع کردن قوانین سفت و سخت میتوان کاری کرد که نوجوان مسئولیت پذیر بار بیاید؟

آیا اشکالی دارد اگر فرزندم در مسئولیت هایی که به او واگذار میکنم و چالش هایی که با آنها مواجه میشود، شکست بخورد؟

اگر نوجوانان در کارهای شخصی شان استقلال نداشته باشند، چه تبعاتی برایشان خواهد داشت؟

اگر فرزند نوجوان‌ما مسئولیت پذیر نباشد، به خاطر کم کاری چه کسانی است؟

به کودکان چه مسئولیت هایی بدهیم؟

رفتار والدین چگونه باعث کاهش اعتماد به نفس کودک می شود؟

کمبود اعتماد به نفس در کودکان چه اثراتی دارد؟

چگونه باید با کودک رفتار کنیم؟

دوران اوج مسئولیت پذیری یک کودک در چه سنی است؟

چرا نقش والدین در مسئولیت پذیر کردن کودک بسیار پر رنگ است و در این امر خیلی زیاد موثرند؟

تک فرزندی در بزرگسالی ممکن است چه آسیب هایی به کودک ما بزند؟

مشکل بچه های تک فرزند در مدرسه چه خواهد بود؟

تا چه زمانی باید در آماده کردن کوله مدرسه کودکمان به او کمک کنیم؟

چرا باید کودکان‌مان را به عنوان یک گروه در نظر بگیریم و از آنها کارهای گروهی مانند تقسیم کار در پهن کردن سفره بخواهیم؟

آیا میتوان از کودکان انتظار داشت مهارت های زندگی مثل آشپزی را یک شبه یاد بگیرند؟

آیا میتوان به کودکان بزرگتر مسئولیت نگهداری از خواهر و برادر کوچکتر شان را داد؟

به دلیل مشکلات نتوانسته ام برای کودکم دلبستگی ایمنی ایجاد کنم، آیا حالا که بزرگ تر شده است، میتوانم برایش جبران کنم؟

چرا باید از کودکم در کارهای خانه کمک بگیرم؟

چرا والدین نباید به کودکانشان بی توجه باشند؟

چه رفتارهایی از والدین باعث می‌شود کودک به درستی با چالش های زندگی مواجه نشود؟

چه چیزی باعث می‌شود که کوکان احساس ایمنی کنند؟

والدین چه مسئولیت‌هایی را می‌توانند به کودکانشان بدهند؟

آیا همه کودکان پرورشگاهی در بزرگسالی در دلبستگی دچار مشکل می‌شوند؟

آیا واکنش کودکان مختلف در مقابل گم شدگی یکسان است؟

چه چیزی باعث می‌شود کودک زیر دو سال باهوش تر شود؟

کودکان تا چه سنی می‌توانند کنار والدین شان بخوابند؟

چرا باید برای کودکان‌مان کتاب بخوانیم؟

چرا باید تبعات روانی گم شدن را در کودکان جدی بگیریم و بلافاصله بعد از اینکه پیدا شدند با آنها گفت و گو کنیم؟

چرا کودکان با حضور والدین شان در محیط هایی مثل پارک بازی احساس امنیت می‌کنند و حضور آنها لازم است؟

چرا بهتر است حتی برای کودکانی که خواندن بلدند هم خودمان کتاب بخوانیم؟

چرا مراقبین اولیه یعنی پدر و مادر باید به کودکان توجه کنند و آنها را در آغوش بگیرند؟

چطور باید به کودکمان توجه کنیم؟

چکار کنیم تا کودکان در مهارت‌های مربوط به بزرگسالان ماهر شوند؟

دلبستگی ایمن در کودکی چه تاثیری بر روی روابط آینده کودکان مان می گذارد؟

کودکان در چه سنی باید در دستشویی رفتن خود کفا باشند؟

کودکان در چه سنی باید در حمام رفتن خود کفا باشند؟

کودکانی که دلستگی سالم دارند با کودکانی که درفرایند دلبستگی شان مشکلی وجود داشته، چه تفاوتی دارند؟

وجود مرزها و اصطلاحا خرده نظام ها در خانواده چطور باعث رشد استقلال کودکان می‌شود؟

وقتی کودکی از اقوام و آشنایان می بینیم، آیا بغل کردن او کار درستی است؟

وقتی از کودک مان انتظار پیروی و تقلید کورکورانه میشویم، چه اشتباهی مرتکب می‌شویم؟

آیا اختلاف والدین بعد از تولد کودک و در امور تربیتی او طبیعی است؟

آیا احساس غریبگی کردن کودک یک حس منفی و آسیب زننده است؟

آیا کودک به خاطر برآورده شدن نیازهایش در بغل مادر احساس امنیت می‌کند؟

آیا باید همیشه در دسترس کودک مان باشیم و دائما حواسمان بهش باشد؟

آیا آموزش مهارت هایی مثل آشپزی یا تعمیرات ساده منزل به کودکان باید از سن خاصی شروع شود؟

آیا امکان دارد کسی که در کودکی دلبستگی سالم و ایمنی نداشته، در سالهای بعد دلبستگی ایمنی پیدا کند؟

آیا امکان دارد رفتار پیش بینی ناپذیر والدین و احساس عدم امنیت روانی کودک منجر به اختلالات روانی بشود؟

اگر فقط نیازهای جسمی کودک مان را برآورده کنیم، آیا کافی است؟

اگر کودکم مدتی گم شد و بعد پیدا شد، با او چطور رفتار کنم؟

اگر کودکم مدتی گم شد و بعد پیدا شد، آیا درست است که از گریه کردن او جلوگیری کنیم و ترسش را سرکوب کنیم؟

اگر کودکم گم شد، بعد از پیدا کردنش چه زمانی او را نصیحت کنیم تا بار دیگر گم نشود یا بهتر بتواند من را پیدا کند؟

اگر کودکم گم شد، بعد از پیدا کردنش با او چطور رفتار کنیم؟

اگر کودک به خاطر رفتار پیش بینی ناپذیر والدین دائم نگران باشد و احساس امنیت نکند، دچار چه مشکلاتی می‌شود؟

از کجا بفهمیم دلبستگی به صورت درست و سالمی در کودک ما شکل گرفته است؟

چرا حتی اگر همسر معتادی هم داشته باشم،بازهم باید به کمک او فرزندانم را تربیت کنم و او هم در تربیت آنها دخیل باشد؟

شوهر معتادی دارم، آیا باید او را از فرزندم دور نگه دارم؟

آیا دلبستگی بهتر است یا وابستگی؟

چرا روان شناسان از کلمات دلبستگی و وابستگی کنار هم استفاده می‌کنند؟

از نظر روانشناسی دلبستگی به چه معناست؟

وابستگی در روانشناسی به چه معناست؟

اگر کودکی یکی از والدینش را از دست داد، چگونه با او رفتار کنیم؟

چه زمانی سوگواری بیش از حد و افراظی میشود و باید به روانشناس مراجعه کرد؟

چرا برای سوگواری کودکان،نزدیکان و اعضای خانواده بیشتر از مشاور و روانشناس کمک می‌گیرند؟

چرا باید به جای سوگواری، عزادار باشیم؟

تا چند ماه سوگوار مرگ دیگران بودن طبیعی است؟

اعتماد به نفس در بحران ها چطور به کمک ما می آید؟

استرس کودکان در مرگ عزیزان

مفهوم مرگ را چطور به بچه های زیر 7 سال آموزش دهیم؟

کودک به طور طبیعی تا چند ماه برای دیگران سوگواری می‌کند؟

چه کار کنیم مرگ برای بچه ها طبیعی به نظر برسد؟

چطور بچه ها را مرگ مواجه کنیم؟

چرا نباید جلوی کودکان به جای کلمه مرگ از سفر استفاده کرد؟

چرا نباید جلوی کودکان به جای کلمه مرگ از خواب عمیق استفاده کرد؟

چرا نباید به بچه بگوییم فرد مرده پیش خداست؟

چرا باید بعد از مرگ عزیزان خاطرات مرتبط با آن فرد را با کودک مان مرور کنیم؟

چرا باید بچه ها حیوان خانگی شان را دفن کنند و حتی برایش مراسم بگیرند؟

چرا باید بچه ها به طور درستی سوگواری کنند؟

برای افزایش اعتماد به نفس فرزندم چه کار کنم؟

برای دادن اعتماد به نفس به فرزندمان باید از او تعریف الکی و بیخودی بکنیم؟

آیا گریه کودکان برای مرگ عزیزانشان طبیعی و درست است؟

آیا بچه ها نسبت به مرگ بیخیال اند و چیزی نمی‌فهمند؟

آیا باید به فرزندمان اعتماد به نفس بدهیم؟

آیا باید بچه ها را به مراسم ختم ببریم؟

چرا رفتار دیگران بر اعتماد به نفس من تاثیر می گذارد؟

چرا داشتن اعتماد به نفس مهم است؟

آیا دیگران می‌ توانند اعتماد به نفس ما را کم کنند؟

آیا داشتن اعتماد به نفس باعث میشود واقع بین نباشیم؟

از کجا بفهمیم اعتماد به نفس داریم یا نه؟

فهیمه فداکار

وقتی در جواب پرسش دیگران می گوییم دوست داشتم، چه پیام نهفته ای به فرد مقابل منتقل می کنیم؟

آیا کسی که بر اساس انتظارات جامعه عمل میکند مسئولیت پذیر است؟

اگر در یک دوراهی اخلاقی درباره مسئولیت هایمان قرار بگیریم، چه چیزی باعث میشود که یکی را انتخاب کنیم؟

به خاطر ترس از شکست از شروع کارهای جدید میترسم و خیلی از کارهایم را نیمه کاره رها کرده ام، چکار کنم؟

اعتماد به نفس کمی دارم و از خودم راضی نیستم چکار کنم؟

آیا مسئولیت پذیری در ذات آدم ها و ژنتیکی است؟

آیا می‌توانیم در کنترل هیجانات مان موفق باشیم؟

آیا میتوانیم کاری کنیم که بعد از آن مورد قبول دیگران باشیم و همه از ما تعریف کنند؟

برای کسب مهارت جدید چکار کنیم؟

به چه بزرگسالانی مسئولیت ناپذیر می‌گوییم؟

چکار کنم که مورد قبول خودم و دیگران باشم؟

چه زمانی می گوییم یک فرد مسئولیت پذیر است؟

همیشه در کارهایم شکست میخورم، چکار کنم؟

یک فرد مسئولیت پذیر چطور رفتار می‌کند؟

در چه صورتی باید فرزندانمان را دعوا کنیم؟

فاصله مناسب بین فرزندان چند سال است؟

آیا فرزندی که 24 ساعته از حضور مادرش بهره مند است، بهتر رشد می‌کند؟

والدین باید چکار کنند تا بچه‌هایشان بدون حضور آنها هم متحد بمانند؟

هماهنگی پدر و مادر چه قدر در خانواده ضروری است؟

کم ارزش کردن خرده نظام والدین و جایگاه پدر و مادر چگونه باعث می‌شود در آینده فرزندان ما شاد نباشند؟

کدام سبک فرزند پروری برای والدین مناسب است؟

قوانین مقدرانه و مستبدانه در خانواده چه فرقی با هم دارند؟

قوانین خانوادگی چطور باید تعیین ‌شوند؟

شاه کلید و عامل موفقیت خانواده چیست؟

چه خانواده هایی در تربیت فرزند موفق می‌شوند؟

چرا هر خانواده باید قانون های خاص خودش را داشته باشد؟

چرا نباید دختران را تک بعدی و صرفا برای نقش مادری یا شاغل بودن تربیت کنیم؟

چرا باید در خانواده بین والدین و فرزندان مرزی باشد و به اصطلاح خرده نظام های والدینی و فرزندی داشته باشیم؟

چرا بیشترین قدرت در خانواده بعد از پدر و مادر در اختیار فرزندان بزرگتر است؟

پیش بینی ناپذیر بودن رفتار والدین چه تاثیری بر روی فرزندان می‌گذارد؟

بیشترین قدرت در خانواده بعد از پدر و مادر باید دست کدام فرزندان باشد؟

بزرگترین خیانت والدین در حق بچه ها چیست؟

آیا محدودیت گذاشتن برای دخترانمان باعث می‌شود که آنها در آینده آسیب ببینند؟

آیا خانواده هایی که در فرزند پروری موفق هستند، هیچ اختلافی در زمینه تربیتی ندارند؟

آیا حتما برای فرزندمان 24 ساعته مادری کنیم تا دلبستگی ایمنی داشته باشد و از لحاظ روانی سالم بزرگ شود یا می‌شود چند ساعت در روز کار کنیم؟

آیا حتما باید مادر بالای سر بچه ها باشد یا پدر و حتی پرستار هم می توانند جای خالی مادر را پر کنند؟

آیا جایگاه همه افراد در خانواده باید یکسان باشند؟

آیا بیش از حد آسان گرفتن والدین در تربیت بچه ها مفید است؟

اگر والدین بچه‌هایشان را به عنوان یک گروه و اصطلاحا خرده نظام مدنظر قرار ندهند و با آنها آنطور صحبت نکنند، چه می‌شود؟

اگر والدین، بچه هایشان را به عنوان گروه در نظر بگیرند، چه فوایدی خواهد داشت؟

اگر بدون مقدمات در خانواده قوانین سرسختانه وضع کنیم چه اتفاقی میفتد؟

اگر در خانه نظم و قانون داشته باشیم، چه کمکی به فرزندمان میکنیم؟

اگر دخترانمان را صرفا برای خانه داری تربیت کنیم، ممکن است در آینده دچار چه مشکلی بشود؟

اگر خانه داری را به دخترمان آموزش ندهیم ممکن است دچار چه مشکلی در آینده شود؟

اگر پدر و مادر درباره قوانین خانواده حرف آخر را بزنند، آیا دیکتاتور و مستبد هستند؟

والدین در برابر سرپیچی نوجوانان از قوانین خانه چه کار باید بکنند؟

چه رفتاری از سمت والدین باعث میشود تا فرزند نوجوان مسئولیت پذیر بار نیاید؟

چرا والدین نباید بخاطر موضوعات کوچکی مانند فراموش کردن وسایل مدرسه، فرزندان خود را توبیخ کنند؟

چه رفتاری از جانب والدین باعث نگرانی فرزندان می‌شود؟

آیا سخت گیری بیش از حد بر فرزندان در تربیت آنها مفید است؟

آیا اگر نوجوان ما کار خوبی انجام نمی‌دهد، چون نمی‌داند چه کارهایی خوب است؟

آیا یاد دادن چیزهای خوب و بد و به اصطلاح ارزش ها به فرزندمان مهم تر است یا مسئولیت پذیری؟

بهتر است کارها را به فرزند نوجوانمان بسپاریم حتی اگر کامل انجام ندهند یا خودمان مستقیما کمک کنیم تا بهترین نتیجه را به دست بیاورند؟

چرا باید موقع موفقیت فرزندمان فقط از نتیجه تعریف نکنیم و از نحوه انجام کار هم تعریف کنیم؟

چرا فرزند نوجوانم موقع انجام دادن مسئولیت‌هایی که به او داده‌ام بسیار استرس می‌گیرد و مضطرب می‌شود؟

چرا نباید نوجوانان را از کارهای سخت مثل آشپزی و تعمیرات وسائل کنار منع کرد؟

چکار کنم تا فرزند نوجوانم نسبت به خانواده وطن یا اسلام مسئولیت پذیر شود؟

چکار کنیم تا فرزندمان در خانه احساس ارامش و امنیت داشته باشد؟

چکار کنیم تا فرزندمان در هنگام شکست هم از خودش راضی باشد؟

چه رفتارهایی از جانب والدین باعث میشود تا قدرت تاثیرشان بر نوجوانان در آینده کم شود؟

در هنگام شکست یا حتی پیروزی فرزندمان یادآوری چه چیزی به آنها واجب است؟

طوری از فرزندم مراقبت میکنم که آب در دلش تکان نخورد، آیا کار من درست است؟

قدم اول برای مسئولیت پذیر تربیت کردن نوجوانان چیست؟

نوجوانی دارم که مدام در کارهایش شکست خورده است، برای او میتوان کاری کرد؟

آیا نوجوانان دوست دارند که آنها را به حال خودشان رهایشان کنیم؟

آیا شکست در انجام مسئولیت ها، برای فرزندان مشکل ایجاد می‌کند؟

آیا دادن مسئولیت های کوچک باعث می‌شود که فرزند ما در آینده مسئولیت پذیر باشد؟

آیا با وضع کردن قوانین سفت و سخت میتوان کاری کرد که نوجوان مسئولیت پذیر بار بیاید؟

آیا اشکالی دارد اگر فرزندم در مسئولیت هایی که به او واگذار میکنم و چالش هایی که با آنها مواجه میشود، شکست بخورد؟

اگر نوجوانان در کارهای شخصی شان استقلال نداشته باشند، چه تبعاتی برایشان خواهد داشت؟

اگر فرزند نوجوان‌ما مسئولیت پذیر نباشد، به خاطر کم کاری چه کسانی است؟

به کودکان چه مسئولیت هایی بدهیم؟

رفتار والدین چگونه باعث کاهش اعتماد به نفس کودک می شود؟

کمبود اعتماد به نفس در کودکان چه اثراتی دارد؟

چگونه باید با کودک رفتار کنیم؟

دوران اوج مسئولیت پذیری یک کودک در چه سنی است؟

چرا نقش والدین در مسئولیت پذیر کردن کودک بسیار پر رنگ است و در این امر خیلی زیاد موثرند؟